//شب بي چتر برگشتن،‌ شب بي تو زمين خوردن// //شب جا موندن از دنیا، توي ايستگاه راه آهن// //شب هم صحبتی تا صبح با قاب عکس رو ديوار// //من و هفت سين سردرد و سكوت و سرفه و سیگار// //نمی دونم کجام امشب، تو این سردرگریبونی// //كه هيشكي چشم به راهم نيست، توي اين شهر باروني// //كه جز بارون و جزسايه م كسي همپرسه ي من نيست// //که با من شوق برگشت و با پاهام ناي رفتن نيست// //كجا بايد برم بي تو، با این پاها كه مي لنگه؟// //با این دستا که می لرزه، با این دل که هنوز تنگه// //كجا بايد برم بي تو، كه شوق رفتنم مُرده// //كه بغض دس تكون دادن، منو از پا درآورده// //ببين بي تو زمين خوردم، ببين بي چتر برگشتم// //ببين از من گذشت اما، هنوزم از تو نگذشتم// //براي گريه دير اما، براي رفتنت زوده// //به اميد كدوم ديدار؟ ‌كه تا بوده همين بوده//